Informacje
Opis archiwalny
Treść dokumentu
1. „Czyż nie było trzeba, aby to wszystko wycierpiał”? (por. Łk 24, 26).
Na wzgórzu Kalwarii pozostały trzy krzyże. Ten w środku – krzyż Chrystusa. „Jezus Nazarejczyk, Król żydowski” (J 19, 19) skonał na tym krzyżu. Przebito Mu bok włócznią – i wypłynęła krew i woda (por. J 19, 34). Prawdziwie skonał.
Czyż nie było potrzeba, aby to wszystko wycierpiał?
To pytanie zostanie postawione za kilka dni. Postawi je nieznany Pielgrzym na drodze do Emaus w rozmowie z dwoma uczniami Ukrzyżowanego.
Tego wieczoru nikt jeszcze nie stawia takiego pytania. W sercach uczniów osiadł lęk i przygnębienie.
„Starsi ludu wydali Go na śmierć i ukrzyżowali” (por. Łk 24, 20).
Oto „co stało się z Jezusem Nazareńskim, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu” (Łk 24, 19).
„A myśmy się spodziewali” (Łk 24, 21).
W sercach uczniów przygnębienie i zawód. Tego wieczoru, po śmierci na Golgocie, nikt nie odważyłby się postawić takiego pytania: czyż nie było potrzeba, aby Chrystus to wszystko wycierpiał?
Choć może pytali: „dlaczego”?
Nie wiedzieli, kogo o to pytać. Czy Tego, który od nich odszedł, czy też Tego, którego On nazywał Ojcem – i mówił do Niego „Abba”, jak nikt nie odważyłby się powiedzieć.
2. Zaległo po śmierci Chrystusa wielkie milczenie.
W mieszkaniach jerozolimskich spożywano Paschę i wspominano wyjście z Egiptu i krew baranka, którą praojcowie naznaczali odrzwia swych domostw. Ta krew ocaliła ich od śmierci. Pozostała znakiem wybrania i wyzwolenia Izraela z domu niewoli. Wspominali więc tamtą noc, kiedy Bóg przeszedł przez Egipt.
Pascha – Przejście Pańskie.
Ten Bóg, Władca Izraela, Bóg patriarchów i proroków. Bóg Ojców naszych. Bóg Przymierza. Pan całego stworzenia. Tak bardzo był z nimi. Był ich Bogiem.
„Boże, Boże nasz, jak wielkie jest Twoje Imię po całej ziemi” (por. Ps 8, 2). Nie ośmielali się wymawiać Jego Imienia. Ten Bóg, taki bliski... prorocy zwali Go Oblubieńcem swego ludu (por. Jr 16, 9), a przecież mówił: „myśli moje nie są myślami waszymi, ani wasze drogi moimi drogami” (Iz 55, 8).
Jakie są myśli Boga? Jakie są Jego drogi? Czyż Ten, który przeszedł przez Egipt karząc i wyzwalając – nie przeszedł dzisiaj przez Golgotę? Przecież Chrystus mówił – straszne słowa w ustach człowieka: „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (J 10, 30). Ja jestem w Ojcu, a Ojciec jest we Mnie (por. J 17, 21). ... Ja zawsze czynię Jego wolę (por. J 6,38, 8,29). Czy na Krzyżu nie przestał być „jedno” z Ojcem, kiedy mówił: „Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią” (por. Łk 23, 34), a nawet gdy wołał: „Ojcze mój. Ojcze mój, czemuś Mnie opuścił?” (por. Mt 27, 46) – aż do ostatniego słowa: „Ojcze, w Twoje ręce oddaję ducha mojego” (por. Łk 23, 46). I to powiedziawszy, skonał (por. Łk 23, 46).
3. Pascha jerozolimska.
Pamięć krwi baranka na odrzwiach, znak Przymierza Boga z Izraelem. Nad Jordanem, przy pierwszym spotkaniu, Jan na widok Jezusa powiedział „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata” (por. J 1, 29).
Gdzie On jest teraz, Jezus z Nazaretu? Zdjęto Go z krzyża, położono w grobie u stóp Golgoty. Przywalono kamień do grobu. Przyłożono pieczęcie.
Gdzie On jest teraz, Jezus z Nazaretu? Dlaczego nie zstąpił z Krzyża? Dlaczego nie okazał tej mocy, którą okazywał wiele razy, choćby przy wskrzeszeniu Łazarza.
Psalmista napisał: „nie zostawisz duszy mej w otchłani, ani pozwolisz świętemu Twemu oglądać skażenia” (por. Ps 16[15], 10).
Gdzie On jest teraz? Pozwolił się ogarnąć ludzkiej śmierci. Ten, który mówił: „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (J 10, 30), który mówił: „kto Mnie widzi, widzi i Ojca” (por. J 14, 9), który mówił: „Ja jestem Zmartwychwstaniem i życiem” (J 11, 25). Gdzie On jest teraz?
4. Po latach Autor Listu do Hebrajczyków napisze: „Wszedł do świątyni, (...) nie do świątyni zbudowanej rękami ludzkimi (...) Chrystus (...), arcykapłan dóbr przyszłych (...), przez własną swą krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. (...) Krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście mogli służyć Bogu żywemu” (por. Hbr 9, 11-14).
„Pośrednik Nowego Przymierza” (por. Hbr 9, 15). Czyż nie było potrzeba, ażeby to wszystko wycierpiał – i tak wszedł do swojej chwały? (por. Łk 24, 26).
